Missie volbracht Eén van de junioren die tijdens het wereldkampioenschap veldrijden in Zolder de Nederlandse driekleur vertegenwoordigde, was Frank van Grootel. Soberheid en wilskracht typeren de l7-jarige veldrijder.Vedetteneigingen zijn hem vreemd, maar ondertussen volbrengt hij wel zijn huizenhoge missie. Genoeg reden om hem nader voor te stellen. Je hebt het toch maar mooi geflikt om er in Zolder bij te zijn. “Toen Kees van der Wereld tijdens de persconferentie na het NK de namen van zijn selectie bekend maakte, was dat een hele opluchting. Eerlijk gezegd was ik er een beetje bang voor. ln Zeddam was ik zesde en Tom Stamsnijder werd vierde. Dat baarde me wel wat zorgen. Het probleem was dat ik tijdens het NK helemaal niet in mijn ritme kwam – ik denk door de spanning – en dat ik problemen had met mijn ketting. Pas nadat ik van fiets had gewisseld, begon het te draaien.” En daarmee ging een lang gekoesterde wens in vervulling? “Op het NK wilde ik op het podium rijden en anders met het oog op het wereldkampioenschap toch in ieder geval bij de eerste vijf. Dat doel heb ik dus gemist, maar mijn selectie voor Zolder maakt dat helemaal goed. Dat was voor mij het belangrijkste van dit seizoen. Daar heb ik twee jaar naartoe geleefd. lk wist dat het moeilijk was, want er zijn veel junioren aan elkaar gewaagd. Gelukkig is het goed afgelopen.” Als je ziet welke concurrenten je achter je laat, vind je dat dan knap van jezelf? “lk ben vooral heel blij. Kijk, Lars Boom rijdt gewoon ontzettend hard, maar de anderen kan ik allemaal aan. Ik heb niet het idee dat die beter zijn. Als ik het zwaar heb, hebben zij het net zo zwaar. Maar het verschil is dat ik het gewoon zeg, waar anderen de schijn hoog houden. Op de weg rijden die zich wel meer in de picture, maar ik richt me nou eenmaal helemaal op het crossen.” Waarom heb je specifiek gekozen voor het veldrijden? “Alleen in de winter heb ik geen last van hooikoorts. De hele zomer heb ik voor geen meter kunnen fietsen. ln de criteriums werd ik zelfs op rondes gereden. lk kon gewoon niet volgen. Daarnaast vind ik veldrijden ook leuker dan wielrennen op de weg. Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik ook graag in de zomer goed had gereden. Normaal gesproken kan ik bergop vrij goed uit de voeten. Maar door de hooikoorts leek het afgelopen jaar wel of de hele kracht uit mijn benen was.” Hoe ver denk je te kunnen komen in het veldrijden? “lk heb de ambitie om in het veld prof te worden. Of het lukt zal de toekomst uitwijzen. lk zit nu in de eerste klas van de opleiding voor de detailhandel. Misschien kan ik later de supermarkt van mijn ouders overnemen als het fietsen niks wordt. Je moet toch altijd iets achter de hand hebben.” Wat vond je van de cross bij jullie in Bakel? “Heel netjes. Dat zag er goed uit. Zo zie je het maar zelden bij een nationale cross. lk vond alleen het parcours iets te technisch, maar dat had vooral te maken met de weersomstandigheden. Vanwege de vorst heb ik er zelf nog extra bochten ingelegd omdat het anders te snel was. Snelle rondes liggen me niet zo; ik heb ze het liefst zo zwaar mogelijk.” (Uit: Cyclo Sprint. Nederlandse editie. 2002. Tekst: Ard Bierens)