Vier jaar lang was de Broekstraat in Oploo de vertrekplaats voor een beroepsrenner die heel Europa doorkruiste. Matje Gerrits, die zijn voornaam wat zijn lengte betreft wel mee had. Als amateur had hij zich al in de picture gereden. In 1967 won hij als lid van de Limburgse Kalmi-ploeg de klassieke Ronde van Gelderland. Matje was trouwens in die tijd veel meer op Limburg dan op Oostelijk Brabant georiënteerd. Het jaar daarvoor was hij naast overwinningen in criteria’s ook al derde in de Ronde van Zuid-Holland. Toen was hij bij collega wielrenners al gevreesd om zijn scherpe eindspurt. In 1968 werd hij door ploegbaas Piet Liebregts opgenomen in de befaamde Srniths-Acifit-formatie die al meer Buitenlustleden in haar gelederen telde. Nadat Matje enkele malen mee had gespurt zonder tot een zege te reiken haaide hij toch een fel begeerde etappezege naar zich toe in OlSrmpiars Toer. Sponsor Kurt Vyth nam hem toen na afloop gemoedelijk onder de armen. Er was in die jaren al sprake van een Oplose rivaliteit tussen hem en Jan van Katwijk. Beide plaatsgenoten zouden vrijwel tegelijkertijd over stappen naar de beroepsrenners. De rijwielfabriek Batavus startte in 1968 met een Duits georiënteerde profploeg en mede dankzij de wielersportjournalist Wim Poot kon Matje ook een plaatsje krijgen in de bescheiden equipe. Al na afloop van dat eerste jaar kon men vast stellen dat hij internationaal voor zijn examen was gezakt. Matje bleef de bescheiden plattelandszoon die in het harde profmilieu niet tot zijn recht kwam. Twee jaar lang zou hij zonder overwinningen aan te bieden de rood- blauwe kleuren van Batavus-Continental verdedigen. Eind ’68 besloot de Heerenveense fietsgigant de sportsponsoring stop te zetten en daar stond de man uit Oploo. Bij een nieuwe sponsor zou hij geen uitslagenlijst kunnen overleggen. Maar de verlossende engel kwam in de persoon van Ton Vissers die met Gazelle op de markt verscheen. Op instigatie van clubmakker Jos van der Vleuten contracteerde de heer Vissers hem. ln het voorseizoen zou Matje vooral in het zonnige Spanje aan het werk zijn. In de Ronde van de Levant duelleerde hij met de toen supersnelle sprinter Eric Leman. Matje Gerrits won in datzelfde Spanje zijn eerste wedstrijd bij de profs. En dat nog wel in een tweedaagse etappekoers de grote Famosa-prijs. Hij won deze wedstrijd dankzij de zege in de afsluitende bergrit, in de buurt van Valencia. In dat jaar 1971 zou Matje nog een keer het zoet van de overwinning mogen proeven. Op de wielerbaan van Geleen liet hij weer een staaltje van zijn sprintkwaliteiten zien. In de herfst van dat jaar zou hij er mede toe bijdragen dat Buitenlust de bronzen medaille veroverde tijdens de nationale clubkampioenschappen. In de wintermaanden werd het weer zoeken naar een nieuwe werkgever. Het werd Kees Pellenaars die met Goudsmit- Hoff het jaar daarvoor opmerkelijke successen had behaald. Maar de Oplose renner mocht slechts drie maanden op proef meedraaien in de ploeg en ontving daarnaast slechts de kleding. De proefperiode werd niet voortgezet in een vast contract. De uitslagen waren niet om over naar huis te schrijven en de relatie met de harde PeI lieten veel te wensen over. In de meeste criteria’s verdween hij vroegtijdig van het toneel. Het wegseizoen heeft hij dan ook niet verder mee uitgediend. (Uit: Clubblad Het Verzetje. 1977. Tekst: Rien van Horik)