Johan van den Hoogenhoff (7 september 1943) is sinds 1960 lid van onze vereniging . In die periode zorgde Piet Damen er in zijn woonplaats Lieshout voor dat de wielersport meer dan ooit leefde. Het hele dorp liep uit voor de huldigingen na zijn prestaties in de Tour en het nationale wegkampioenschap. De jonge Johan, die woonde aan de Deense Hoek, spraken ook die prestaties aan. Omdat hij een voorliefde had voor individuele sporten besloot hij om ook te gaan wielrennen. In 1959 meldde hij zich als deelnemer aan bij de door de R & TC “Buitenlust” opgezette zomeravondcompetitie voor jonge renners, die hij dat jaar ook won. Hij begon in de toenmalige categorie van de aspiranten, werd daarna nieuweling en stapte vervolgens over naar de amateurs. Een echte topper was hij niet: “Ik was een middelmatige renner, die af en toe een prijsje reed. Het liefst reed ik in Limburg de zwaardere criteriums ” . Behalve Piet Damen was er in die periode bij “Buitenlust” ook de opkomende ster van Jos van der Vleuten. Er werden toen veel meer dan tegenwoordig trainingsritten ( of trainingswedstrijden) georganiseerd. Het clubhuis en tevens vertrekpunt van die ritten was toen het café van Huub van Stiphout aan de Kanaaldijk. Daar was het vóór en na zo’n wedstrijd of bij de jaarlijkse Kerstcross vaak zeer gezellig. Maar de tijden veranderen. Met name de begeleiding van de renners verbeterde ten opzichte van vroeger veel: “Ik moest het vroeger veelal op eigen houtje regelen. Gelukkig heb ik daarbij veel steun gehad van André Beerkens. Maar er is toch erg veel veranderd in die jaren.” In die periode waren de renners hechter betrokken bij de vereniging. Er werden volop winteractiviteiten georganiseerd waaronder een dropping en diverse lezingen in het kader van het wieleropleidingsinstituut. Als het “stille” winterseizoen achter de rug was begon het wegseizoen. Het wielerjaar 1961 werd traditiegetrouw geopend met de “Wielerbedevaart” naar Den Bosch. Ook Johan van den Hoogenhoff meldde zich hiervoor aan. “Buitenlust” was in het begin van de jaren zestig bijzonder actief in het werven van nieuwe leden voor de vereniging. Ook Johan van den Hoogenhoff liet zich niet onbetuigd. Zelfs moeder van den Hoogenhoff werd aangemeld. In 1962 was de Lieshoutenaar het lid dat de meeste nieuwe leden had aangeworven. Het bestuur benoemde hem hiervoor tot Lid van Verdienste. Het clubspeldje had hij al, het vaantje kwam erbij. Al op jonge leeftijd beperkte hij zich niet tot het actief deelnemen aan de wedstrijden. Hij had ook een adviserende rol binnen de trainingscommissie toen er reglementen moesten komen voor het clubkampioenschap en de zomeravondcompetitie. In 1961 eindigde Johan van den Hoogenhoff (die jarenlang bij Artex in Aarle-Rixtel werkzaam was) als eerste in de zomeravondcompetitie: hij ontving uit handen van de voorzitter tijdens de jaarvergadering een beker voor de recordaanvallen om de Huub van Stiphout Wisseltrofee. De toenmalige voorzitter Jan van Wel was vol lof bij het uitreiken van de beker: “Hoewel U niet te klagen had over teveel mededingers is deze beker U van harte gegund. Maar in uw eigen belang hoop ik dat U er dit jaar wat harder voor zult moeten vechten.“ Een fikse valpartij tijdens een trainingswedstrijd op Hersel, op de grens van Lierop en Helmond, maakte een vroegtijdig einde aan zijn”actieve” wielerloopbaan. Na de kortstondige periode als actief wielrenner is hij altijd zeer betrokken gebleven bij de wielersport In die tijd waren bestuursleden als Jan van Mierlo en Harrie van der Aa zeer intensief bezig binnen de vereniging en zij vroegen Johan om hen daarbij te helpen. Eén van de activiteiten was bijvoorbeeld het maken van een eigen clubblad voor “Buitenlust”. Samen met Tiny van Stiphout , de toenmalige voorzitter Jan van Mierlo en André Beerkens maakte Johan in die beginjaren het clubblad en voorzag het mededelingenblad ook van haar naam: Het Verzetje. Bij de jubileumtentoonstellingen van “Buitenlust” is er steeds een bijzonder werkstuk tentoongesteld waar Johan zijn bijdrage aan heeft geleverd: de maquette van de in Helmond te bouwen wielerbaan. Samen met wijlen Harrie van der Aa heeft Johan daaraan vele uren geknutseld. “Dat was een gezellige tijd”, kijkt hij terug. “We hebben er samen vele uren aan besteed, naar er ook veel plezier mee gehad “. Hij is de familie van der Aa nog altijd dankbaar dat hij de maquette na het overlijden van de vroegere voorzitter heb gekregen. De wielerbaan van de maquette is er nooit gekomen. De huidige wielerbaan was het “jubileumcadeau” toen “Buitenlust” in 1984 vijftig jaar bestond. Johan van den Hoogenhoff heeft ook jarenlang gejureerd bij de wedstrijden in ons district. Bij clubwedstrijden zoals de clubkampioenschappen en de Kerstcross stond Johan altijd klaar om te assisteren als jurylid. De inmiddels al jaren in Helmond woonachtige Johan heeft in de loop der jaren veel van de gezelligheid bij “Buitenlust” verloren zien gaan. Ook de houding van de renners was niet altijd de zijne: “Vroeger was het een eer om je vereniging in het Nationale Clubkampioenschap ploegentijdrit te vertegenwoordigen. Nu is die band er niet meer. ” De langste staat van dienst heeft Johan bij de oudste supportersclub van ons land: de Lieshoutse Wielrenners. Van februari 1971 tot maart 2007 heeft hij als penningmeester deel uit gemaakt van het bestuur. Hij is al die jaren zeer actief geweest binnen de supportersclub. Een groot aantal wedstrijden is in de loop der jaren in (en om ) Lieshout door deze vereniging georganiseerd. Vrijwel alle categorieën komen daarbij jaarlijks aan bod. Hoeveel wedstrijden Johan met “Buitenlust” en met de supportersclub heeft georganiseerd is niet na te gaan, maar een aantal uitschieters zijn er wel te noemen . Zoals de Grote Prijs San Pellegrino in het begin van de jaren zestig in Helmond, de hometrainerwedstrijden in Helmond, de Profronde in Lieshout bij het jubileum van de supportersclub, de jaarlijkse Bavariaveldrit in Lieshout. Als medeorganisator van allerlei evenementen heeft hij veel vrije uren aan de supportersclub besteed: hij ontving hiervoor in 1995 de gouden KNWU-speld. Een jaar later ontving hij uit handen van burgemeester Piet van Hout de benoeming tot Ridderlijke graad van Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Johan en zijn vrouw Maria hebben als hobby het lange afstands wandelen. Daarvoor worden uiteraard ook de nodige kilometers getraind. Daarnaast blijft hij de wielersport volgen.