Onlangs kregen we een mail met de melding dat Marieke Verhoeven met onmiddellijke ingang stopt met de actieve beoefening van de wielersport. Daarmee komt er een einde aan een periode van twintig jaar dat de Erpse als wielrenster heeft deelgenomen aan wedstrijden. Marieke (20 september 1980) meldde zich in 1990 aan als jeugdlid van wielerclub “Buitenlust”. In navolging van haar oudere broer Marcel wilde Marieke ook gaan wielrennen. Het was een prima lichting die zich in dat jaar aanmeldde als lid van de ook toen al actieve jeugdafdeling: Mirella en Frank van Melis, Susan en Pascal van Bussel, Ralf van Heugten en Thijs Verhagen. Ze begon eind april al veelbelovend met het behalen van de clubtitel in categorie twee. Ook toen al bestond het clubkampioenschap op de wielerbaan uit twee onderdelen: tijdrit en criterium. Een jaar later stond ze éénmaal op het podium met een derde plaats. In de 27 wedstrijden die ze dat jaar reed was haar naam regelmatig in de uitslagen te vinden. In 1992 verliet ze de basisschool om naar het voortgezet onderwijs over te stappen: “Elke dag fiets ik nu naar school en moet ik 14 km fietsen. In mijn nieuwe klas zitten twintig meisjes en acht (arme) jongens. Als ik thuis ben op school maak ik meteen mijn huiswerk zodat ik dinsdag en donderdag kan gaan trainen. Ik probeer dit zo vol te houden. “ schreef ze in het clubblad. In haar vierde seizoen als wielrenster werd ze tweede in het Helmondse jeugdomnium en opnieuw derde tijdens het clubkampioenschap. De deelname aan de wedstrijden in het Britse Norwich was ook haar eerste buitenlandse kennismaking met de wielersport. Naast de wedstrijden op de weg nam ze ook met succes deel aan de jeugdveldritten. In 1995 maakte ze haar debuut bij de nieuweling-meisjes. Een zesde plaats in het regionale kampioenschap tijdrijden in Gilze was in dat jaar haar beste resultaat. Een jaar later reed ze diverse “korte” uitslagen: derde in Hasselt en vijfde tijdens het NK voor haar categorie in Zaandam. Met twaalf top-tien noteringen sloot ze in 1997 haar eerste seizoen af bij de junior-vrouwen. Ook een jaar later reed ze diverse klasseringen bij de eerste tien. Met een vierde plaats voor eigen deur in Erp en de vierde stek in Enschede (NK Studenten) kon ze tevreden zijn. Toen ze overstapte naar de vrouwen was vooral het wegseizoen 2001 een succesjaar. De immer goedlachse Marieke won voor eigen publiek in Erp, werd districtskampioen in Roggel en toonde zich de rapste in Stolwijk. Omdat “Buitenlust” in die periode geen eigen vrouwenploeg kende stapte Marieke over naar de West-Brabantse wielervereniging “Willebrord Wil Vooruit.” Deze vereniging had een eigen damesafdeling waardoor er ook meer gedaan kon worden voor de meiden. Ook maakte ze in 2002 deel uit van een wielerploeg Neckermann Benelux die geleid werd door de Zeeuw Fonny Kint. In dat jaar stond ze in het Vlaamse Beveren-Waas met een derde plaats op het erepodium. Twee jaar achtereen lukte het haar in haar woonplaats Erp niet om op het podium te komen (tweemaal achtereen vierde). Toen haar toenmalige ploegleider Bart Faes een eigen damesteam begon bij “Het Snelle Wiel” in Bladel was het vanzelfsprekend dat Marieke mee “overhuisde” naar de Bladelse wielervereniging. De clubkleuren werden weer rood-wit. Elk seizoen slaagde zij erin met haar vlijmscherpe sprint het podium te halen. In 2004 won ze de wielerronde van Waddinxveen en in 2005 de wielerronde van Amersfoort. In dat jaar werd ze ook tweede in de helaas ter ziele gegane ‘Grote Herfstprijs” van Westerbeek en derde in de zomermaanden in het Belgische Arendonk. Een jaar later boekte ze twee overwinningen: in Bladel en in Oudewater. Vooral de overwinning in Bladel was er een met een gouden randje. Al haar ploegmaten deelden mee in de feestvreugde. Ze was dat jaar overigens ook eerder al tweede geworden in het Zuid-Nederlandse kampioenschap. Eind vorig jaar besloot ze toch weer terug te keren naar haar oude vereniging “Buitenlust”. Op het persoonlijke vlak was er in dat jaar ook het nodige veranderd: door haar huwelijk met Willem Kuunders ging zich ze voortaan als Marieke Kuunders-Verhoeven door het leven. Ze verhuisde ook vanuit Erp naar de Brabantse Peel naar Liessel. We vonden haar naam ook het afgelopen seizoen slechts sporadisch terug in de uitslagen. Haar studie slokte de nodige tijd op en de verbouwing van haar woonhuis. Maar de uiteindelijke reden om te stoppen met wielrennen is een hele mooie reden: volgend jaar mei staat er een gezinsuitbreiding op komst in huize Kuunders. Ze blijft overigens passief lid van onze vereniging. Mocht de tijd het toelaten dan zou ze graag op korte termijn iets in de begeleiding willen doen. We wensen haar een gezonde toekomst toe met de wieg in het vooruitzicht en haar racefiets in de wilgen! (Uit: Clubblad Het Verzetje. Tekst: Rien van Horik)