Het pittoreske aan de Maas gelegen dorpje Blitterswijck kent een bloeiend verenigingsleven. Op sportief gebied is er de plaatselijke voetbalvereniging BVV ’27. De jeugdige Norbert Poels zocht eerst bij deze vereniging zijn heil. Een enkelblessure zorgde ervoor dat hij tijdelijk langs de lijn stond. “Ik wilde toch iets aan mijn conditie doen en ben hierdoor op zondagochtend met het groepje toerfietsers van mijn vader mee gaan fietsen,”herinnert Norbert zich. Op veertienjarige leeftijd begon hij dat fietsen steeds leuker te vinden. Korte tijd later sloot zijn vriend Wouter Perry uit Swolgen zich bij dit groepje aan. Samen zijn ze in 1999 op zoek gegaan naar een wielervereniging in de regio. Hun keuze viel op de R&TC “Buitenlust” in Helmond. Als tweedejaars nieuweling reed hij in Helmond zijn eerste wedstrijd. “De eerste wedstrijd waar ik aan deelnam was het clubkampioenschap. Hier won ik meteen verrassend,“ vertelt de Limburger. Onder leiding van trainer Cor Vriens gingen de twee aan het werk. “Cor is een uitstekende trainer. Hij heeft mij de eerste kneepjes van het wielervak geleerd.”Door de trainingsschema’s van de Helmondse oud-renner reed hij bijna alle wedstrijden uit. Vooral zijn prestaties in heuvelachtige koersen vielen toen al op. Een jaar later maakte hij de overstap naar de categorie junioren. In het begin moest hij zich aanpassen aan het grotere verzet. Na een paar maanden was dat echter geen probleem meer. Op internationaal terrein reed hij in Ierland met vier clubgenoten van “Buitenlust” in de omgeving van het heuvelachtige Dublin de “Tour of Ireland.” In de zomer van 2000 kreeg Norbert een uitnodiging van de Rabobank wielerploeg om deel te nemen aan de RAP, de Rabobank Ardennen Proef. Hij reed daar goed omhoog en viel bij de ploegleiding op. Korte tijd later zat Rabo-ploegleider Frans Maassen in de huiskamer van de familie Poels voor het tekenen van een contract. Zijn VWO-studie aan het Raayland College in Venray bleek goed te combineren met het wielrennen. In dat seizoen bezorgde hij ook nog elke morgen in alle vroegte de regionale krant in zijn woonplaats. Als tweedejaars junior reed hij nu bij de juniorenploeg van de Rabobank. Norbert zou derde worden in het algemeen klassement van de “Tour de L’ Abitibi” in Canada en vierde in de eindrangschikking van de “Giro Della Lunigiana” in Italië. Een zilveren medaille tijdens het NK tijdrijden gaf aan dat hij ook in deze discipline een beloftevolle coureur was. Zijn goede prestaties resulteerden uiteindelijk in een selectie voor het WK in het Portugese Lissabon. Hier reed hij een heel opvallende wedstrijd. Zo’n anderhalf uur zat hij in de kopgroep en was hij uitgebreid in beeld op TV. Op het einde van zijn derde wielerjaar kon hij tevreden terugblikken. Hij won dat jaar namelijk vier koersen bij onze zuiderburen: Kozen, Hodeigne, Jemelle en Wijer. Na de junioren maakte de aimabele coureur de overstap naar de neo-amateurs, de huidige beloften. Zijn eerste jaar zou hij vanzelfsprekend als leerjaar beschouwen. Hij kreeg daarvoor alle gelegenheid bij het team van Tegeltoko onder de vleugels van leraar Han Vaanhold. Norbert werd daarnaast privé begeleid bij de trainingen door zijn provinciegenoot Eugène Janssen. Zijn meest opvallende wapenfeiten als eerstejaars belofte waren de overwinning in het altijd druk bezochte avondcriterium in Sevenum en de eerste plaats op het DK tijdrijden in Volkel. In het oranje tricot van de nationale K.N.W.U. selectie reed hij verschillende wedstrijden in het buitenland. In het tweede jaar heeft hij ondanks wat gezondheidsklachten goed gekoerst bij Tegeltoko dat als co-sponsor Löwik op het shirt kreeg. In dat jaar startte Norbert ook zijn studie aan de Johan Cruyff University in Amsterdam: “Deze opleiding is perfect geschikt om topsport te combineren met studie” vertelde hij toen. “Doordat je nog met een studie bezig bent, heb je af en toe afleiding van het fietsen wat ik als erg prettig ervaar. Hierdoor blijf je de motivatie behouden om hard te trainen.” Een profloopbaan stond bij Norbert hoog op zijn verlanglijstje. ” Op het einde van het wegseizoen vertrok hij bij Tegeltoko. Als derdejaars neo maakte hij vervolgens de overstap naar België. Hij tekende een contract bij de ploeg Bianchi-Diametal gelieerd aan wielerclub de “Nieuwe Hoop” uit Tielen. “Mijn interesse ging richting België omdat daar mijn sterke kanten, het tijdrijden en het klimmen, beter tot zijn recht zouden komen”. Hij won dat wielerjaar in Frankrijk een rit in de “Tour D’ Alsace” en een etappe in de “Tour de Pays de Savoie”. Zijn naam was nu internationaal gevestigd. Hij was een stuk sterker dan in voorgaande jaren en reed bijna altijd mee met de eersten in de koers. Norbert werd ook vierde in de wereldbekerwedstrijd de “Flèche Ardennais” en won het Limburgs kampioenschap tijdrijden. Als lid van de nationale selectie nam hij, op zijn favoriete heuvelachtige terrein, deel aan de vijfdaagse “Cinturon Cicliste a Mallorca”. Hij werd winnaar van het klassement voor de belofte renners (onder de 23 jaar) en was ook de beste buitenlandse renner. In het algemeen klassement van de “Cinturon Mallorca” zou hij als derde eindigen. In Luik-Bastenaken-Luik voor beloften behoorde hij in 2004 tot één van de beteren. “Op alle beklimmingen zat ik goed van voren, ook op La Redoute pikte ik gemakkelijk aan.” In het najaar nam hij met succes deel aan de Tour de Guadeloupe. Hij lonkte dat jaar nadrukkelijk naar het wereldkampioenschap voor beloften in het Italiaanse Verona. Begrijpelijk omdat hij zich meer op heuvelachtig terrein op zijn gemak voelde. Vandaar dat hij zich in dat jaar volledig richtte op het wereldkampioenschap waar behoorlijk geklommen moest worden. “Deelnemen lukte helaas niet doordat ik op momenten dat ik me moest laten zien het net niet kon vanwege het drukke programma,” blikte hij later terug. Het voordeel van het rijden in een Belgische ploeg sprak Norbert aan: “Doordat de media meer aandacht schenken aan het wielrennen, kennen ze je beter. Ik ben daardoor het afgelopen seizoen door wel minstens vijf ploegen benaderd. Hierbij waren ook een Franse ploeg en een Spaanse ploeg. Ik denk dat voor bepaalde Nederlandse renners er betere mogelijkheden liggen in België als in Nederland.” Dat hij zich dat wegseizoen kon meten met voormalige Spaanse profs gaf aan dat Poels over de nodige talenten beschikte om prof te kunnen worden Zijn prestaties in de lichtgroene kleuren van Bianchi-Diametal waren ook in West-Brabant niet onopgemerkt gebleven. In de winterperiode van 2005 kreeg Norbert contact met de zwagers Daan Luykx en Jacques Hanegraaf die bezig waren een nieuwe wielerploeg Fondas op te starten. Hij keek dat jaar reikhalzend uit naar zijn eerste profkoers in zijn nieuwe oranje-blauwe outfit. Norbert verscheen aan de start van de Belgische semi-klassieker Kuurne-Brussel-Kuurne. Na de seizoensopening waren er buitenlandse etappekoersen in Spanje, Frankrijk, Turkije en Canada in zijn voorlopige programma opgenomen. Hij werd dat jaar door bondscoach Egon van Kessel geselecteerd voor het EK beloften dat in de zomermaanden verreden werd in Moskou. Poels verdiende zijn selectie door zijn opvallende prestaties in diverse etappekoersen. In de Ronde van Navarra won hij het jongerenklassement. Voor Poels was de selectie op dat moment een aangename verrassing. Zijn toenmalige ploegleider vond die selectie meer dan verdiend. „Het is dat een paar Russische ploegen met elkaar in volle strijd gingen om de derde plaats in het eindklassement van de Ronde van Navarra. Zo niet wint Norbert die Spaanse etappekoers.” Poels werd daardoor uiteindelijk vijfde en als pleister op de wonde winnaar van het jongerenklassement. Hij nam dat jaar ook deel aan de Brabantse Pijl . Aan de start stond ook meervoudig Tourwinnaar Lance Armstrong. In dat jaar won hij in het Belgische Zutendaal en werd districtskampioen tijdrijden in Hank. Tegen het einde van het seizoen bleek er belangstelling te bestaan van de Pro-Tour ploeg QuickStep onder leiding van Patrick Lefèvere. Norbert deed hier een test die goed verliep. Hij werd met bijna vijfentwintig anderen “getest” door deze ploeg. Mede dankzij deze belangstelling en de goede resultaten van deze test hoopte de renner uit Blitterswijck op een profstatus. In 2006 tekende ook zijn ruim vier jaar jongere broer Wout een contract bij Fondas. Bij de familie Poels uit Blitterswijck was wielrennen al enkele jaren de belangrijkste gespreksstof aan tafel. Ook Norbert wist dat het zonder steun van ouders bijna niet mogelijk is om topsport te beoefenen. Dat de ouders zelfs naar Spanje trekken om beide broers in actie te zien is op zich al opmerkelijk te noemen. In een regionale krant mochten beide broers een oordeel vellen over elkaar. Naar elkaar kijkend waren ze het snel eens over hun kwaliteiten. ,,Naast het klimmen en tijdrijden kan Norbert ook goed afzien”, zei Wout. ,,Wout kan het ook afmaken, maar is misschien nog wat bang”, vulde Norbert toen aan. Nu kon hij zijn jongere broer wegwijs maken in het wielrennen. Zonder zijn eigen ambities uiteraard te verloochenen. “Ik wil de stap zetten naar het profpeloton.” De verhuizing met vriendin Larissa naar Maastricht betekende een ommezwaai in het privéleven van de toenmalige student-wielrenner. Nu kon hij bijna voor eigen deur in de nationale titelstrijd op de weg van start gaan. En ook trainen op zijn favoriete werkterrein: de Limburgse heuvels, in de Voerstreek en de Ardennen. Evenals een jaar eerder was de Vlaamse semi-klassieker Kuurne-Brussel-Kuurne de eerste koers van het wegseizoen voor Norbert Poels. In het prille voorjaar reed Norbert Poels prominent mee met de koplopers in de Brabantse Pijl. Er kwam op de Alsemberg in Sint Genesius Rode een voortijdig einde aan het gedurfde avontuur van Norbert. Een jaar later won Norbert tijdens de Ronde van Luik het bergklassement. Hij was nu in rustiger vaarwater gekomen. Zijn studie commerciële sporteconomie was afgerond en hij kon zich in het vervolg voor de volle honderd procent concentreren op het wielrennen. Hij reed de internationale vijfdaagse wielerwedstrijd in de Ardennen samen met zijn jongere broer. De broers zouden de “Tour de Liège” kleur geven. Samen reden ze in een etappe zelfs dertig kilometer op kop, zodat het peloton vol op jacht moest gaan om ze terug te halen. De laatste weken van het wegseizoen 2007 had Norbert Poels veel nagedacht over zijn toekomst. Niet alleen over zijn wielertoekomst, maar ook over zijn andere toekomst naast het wielrennen. Hij had al die jaren met erg veel plezier aan wielerkoersen deelgenomen.“Toch heb ik besloten om voor een andere richting te kiezen en niet door te gaan met wielrennen. Dit betekent niet dat ik de wielersport voorgoed vaarwel zeg, maar dat ik een stapje terug doe.” Voor Norbert zelf was het geen gemakkelijke beslissing. ‘Ik heb negen jaar met heel erg veel plezier gewielrend en vond het ook erg moeilijk om op dit niveau te stoppen met wielrennen. Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt om voor een maatschappelijke carrière te kiezen.” Op 24-jarige leeftijd kwam er een voortijdig einde aan zijn wielerloopbaan. (Uit: Clubblad Het Verzetje. Tekst: Rien van Horik)