De 25-jarige Dirk van Schalen volgde als eerste het voorbeeld van zijn broer Paul. Vanaf zijn achttiende zit hij in het racezadel en hij combineert nu het fietsen op de weg met het rijden van mountainbike wedstrijden. Hij maakt op dit moment deel uit van de Meulenreek-ploeg en rijdt daarbij vooral nationale mountainbike- wedstrijden. “Ik heb twaalf jaar gevoetbald en toen Paul wat uitslagen reed, wilde ik het ook eens proberen. Ik reed een half jaar bij de cyclosportieven en stapte daarna over naar de amateurs. In mijn eerste koers ging het meteen al behoorlijk, hoewel ik nog niet in de prijzen reed. Ik ben net als Paul een man van de lange adem en kan geen meter sprinten. Het is dan ook geen verrassing, dat ik weinig wedstrijden win. Mijn enige overwinning behaalde ik bij het Distriktskampioenschap tijdrijden”. De laatste jaren geeft Dirk van Schalen de prioriteit aan het rijden van mountainbike wedstrijden. “Vier jaar geleden kreeg ik daarvan de smaak te pakken. Ik reed eerst enige tijd in de sportklasse en eindigde meestal bij de eerste tien. Het volgende jaar ben ik daarom overgestapt naar de Experts en ook dat ging behoorlijk. Ik eindigde bijna altijd bij de eerste twintig. In 1997 heb ik zelfs deelgenomen aan de Tour de France voor mountainbikers. Dat was echt een fantastische ervaring. Ik werd op woensdagavond om zeven uur gebeld met de vraag of ik de volgende morgen om zes uur in Valkenswaard kon zijn. Ik kon met de American Eagle-ploeg mee als invaller en zo’n kans laat je natuurlijk niet schieten. Ik kwam ineens in een andere wereld terecht. Er werd niets van mij verwacht, maar ik had mezelf als doel gesteld om de wedstrijd uit te rijden en dat is me ook gelukt”. Ondertussen is Dirk van Schalen,die als kok werkt bij de Bijenkorf in Eindhoven, doorgedrongen tot de tien beste mountainbikers van ons land. “Ik rijd het liefst op snelle parkoersen, hoewel ik op zware omlopen ook steeds beter tot m’n recht kom. Ik zou nog wel eens een seizoen alle Wereldbeker-wedstrijden willen rijden, maar dat is zonder de steun van een grote sponsor niet te betalen. Dit jaar kon ik al wel deelnemen aan de WB-wedstrijden in Duitsland, België en Engeland, maar ik zou graag eens zo’n kans krijgen als Bas van Dooren bij Be-One.” (Uit: “Kwartet wielrenners in huize van Schalen. De Trompetter DAS, 2000. Tekst: Wim Amels)