“Ik wist dat deze zege er in moest zitten. Heel even heb ik er aan getwijfeld. Op het laatste rechte stuk. Vier kilometer tegen de wind in. Ik zat er compleet door. Toen ik van Jan Peeters, die de materiaalwagen bestuurde, hoorde dat ik 31 seconden los lag, wist ik dat er niets meer kon misgaan.” Het relaas van een doorweekte en met modder besmeurde Heinz van der Schouw na zijn overwinning in 1985 voor eigen publiek in de Dr Pepper Race. Zijn meest aansprekende zege omdat een uitzinnige menigte op hem stond te wachten in de dorpskom van het kerkdorp Lierop. Hij zette, zoals zovele jongens en meisjes in zijn woonplaats, zijn eerste voorzichtige schreden op het wielerpad in de “ Toer dur Lierup” voor de plaatselijke schooljeugd. Omdat hier al snel duidelijk werd dat hij over wielertalent beschikte maakte hij de overstap naar het èchte wielrennen. Hij kwam als nieuweling terecht bij Buitenlust, waar zijn vader in het begin van de vijftiger jaren eveneens lid van was. In deze categorie won hij diverse wedstrijden. Ook de wielerronde in Geldrop die door vader Huub ook al eens gewonnen werd. Hij maakte ook deel uit van het kwartet dat in de kleuren van Buitenlust tweede werd tijdens het Nationale Clubkampioenschap bij de nieuwelingen in de Flevopolder. Heinz-Joseph, zoals zijn voornaam officieel luidt, reed ook bij de junioren regelmatig voorin. Met zijn voornaamste overwinning het behalen van de districtstitel in Erp. Zijn goede rijden was ook de ploegleiding van de amateur-formatie Sjef Lemmens opgevallen. In 1984 maakte hij zijn debuut in het opvallende geel-zwarte sponsortricot. ” In mijn debuutjaar won ik bij onze zuiderburen in Niel. Maar na een jaar stopte deze wielerploeg.” blikt van der Schouw terug. In de schoot van zijn wielerclub teruggekeerd won hij een jaar later op Eerste Paasdag enkelen tientallen meters van zijn ouderlijk huis de huidige Meeùs Race. ”In de winter daarvoor had ik veel gelanglauft en toen de ergste sneeuw verdwenen was zat ik vrijwel iedere dag op de fiets.” Zijn zege in de Dr Pepper Race zou een jaar later nog eens overgedaan worden als Harrie Geeris hem niet was voorgegaan. Voor de Lieroppenaar was 1985 overigens een succesvol seizoen want ook in Fexhe-le-Haut-Clocher, Sint Truiden, Rotem en in de Torenronde van Oirschot werd hij als winnaar gehuldigd. Een jaar later toonde hij zich de snelste in de Peelland Toeretappe in Deurne en in Kasterlee. In het shirt van Krabo-Tijs mocht hij vanaf 1987 ook in de internationale wedstrijden uitkomen. Ook kwam hij in Olympia’s Tour aan de start. Een overwinning in de Grand Prix de la Province in het Belgische Soignies kreeg hier niet de aandacht die het verdiende. In 1988 besloot hij te stoppen met werken om alles op alles te zetten met het oog op een eventuele profcarrière. Van der Schouw zorgde er mede voor dat Buitenlust de meeste punten vergaarde in de zogenaamde promotiecompetitie. Een optreden in het verre Guadeloupe en de zege in de “Omloop van de Maaskant” zorgden ervoor dat hij bij Sauna Diana kon tekenen. In zijn nieuwe sponsorshirt haalde hij meteen ook de landelijke pers door in de openingsklassieker de “Ster van Zwolle”naar de derde stek te spurten. “Door ziekte en een herniaontsteking ging het voorseizoen verder grotendeels verloren.” In 1990 kwam hij opnieuw in de kleuren van de Zundertse uitbater aan de start. Vooral in de koersen bij de zuiderburen kon hij zich laten gelden. Na zeven seizoenen als amateur gefietst te hebben hing hij in 1991 de racefiets aan de wilgen om te kiezen voor een maatschappelijke loopbaan. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan. Enkele jaren geleden stapte Heinz weer op de racefiets en stond als licentiehouder van de NWB zowaar op het podium in het Mierlose Kersencriterium. Een rugblessure hield hem daarna uit de roulatie. Inmiddels zit ook zijn zoon Sander Schuurmans op de racefiets in de “Buitenlust” kleuren, begeleidt hij de nieuwelingen van zijn vroegere vereniging en heeft hij in 2010 een wielerzaak geopend in zijn woonplaats Lierop. (Uit: Rondekrant Kersencriterium. Tekst: Rien van Horik)