Dirk, Paul en Roel van Schalen zijn de drie zonen van oud-wielrenner Leo van Schalen. De inmiddels S2-jarige Leo van Schalen was een tijdgenoot van Jos van der Vleuten en reed ook een seizoen in de fameuze Dextro-ploeg. Van zijn drie zonen is Paul de meest bekende en succesvolste wielrenner. Maar in huize Van Schalen wordt echt nog wel over andere zaken dan wielrennen gesproken. Leo van Schalen fietste maar zeven seizoenen. Eén jaar was hij aspirant, twee jaar nieuweling en vier seizoenen fietste hij als amateur. Als eerstejaars nieuweling won hij in 1963 de toen al bekende Omloop van de Maasvallei. Er werd Leo van Schalen een mooie toekomst als wielrenner voorspeld, maar het zou anders lopen. “Eind 1964 maakte ik mijn debuut bij de amateurs in de Ronde van Mierlo-Hout. Het was de laatste wedstrijd van “De Vleut” als amateur. lk heb samen met Jos en Martin van Lee de hele wedstrijd voorop gereden. Er was toen een massa volk op de been bij de criteriums in de omgeving van Helmond en Eindhoven. Jos van der Vleuten was de grote trekpleister, maar ook jongens als Ad van Kemenade, Theo Rutten en Jan Gisbers spraken in die tijd een woordje mee. lk heb als amateur wel een aantal criteriums gewonnen,maar in de klassiekers schoot ik toch tekort. lk reed één seizoen in de Dextro-ploeg van Wim van Beek en drie jaar bij Smith’s-Acifit waar Piet Libregts de scepter zwaaide. Mijn grote handicap was dat ik altijd alleen moest binnenkomen, want ik kon helemaal niet sprinten. lk trainde altijd met Jos van der Vleuten en achteraf gezien was dat een grote fout van mij. lk wilde in de training niet voor hem onderdoen en verspeelde doordeweeks daarmee al mijn krachten en zondags kwam ik dan in de wedstrijd tekort. Op een gegeven moment werd de druk ook te groot. Er moesten prestaties komen bij Smith’s-ploeg en ik kon die druk niet aan. Achteraf heb ik er wel spijt van gehad, dat ik al op 22-jarige leeftijd ben gestopt, want ik had nog veel kunnen winnen. lk ben later wel weer begonnen als veteraan en heb toen ook nog regelmatig een wedstrijd gewonnen, maar dat stelt niets voor.” Dirk, Paul en Roel van Schalen hebben alle drie nog ambities in de wielersport en bij het realiseren daarvan kunnen ze altijd rekenen op de steun van vader en moeder. “We gaan zoveel mogelijk naar de wedstrijden van onze zonen kijken. De wielersport was voor mij altijd een hobby en het is door mijn drie zonen opnieuw geworden”, lacht Leo die nog regelmatig zijn kilometers maakt door het Brabantse land. (Uit: “Kwartet wielrenners in huize van Schalen. De Trompetter DAS, 2000. Tekst: Wim Amels)