Tijn Swinkels is nu ruim een kwart eeuw bij de wielerkenners voornamelijk bekend als jurylid. Maar ook hij begon als actief wielrenner. Toen hij als 16-jarige op Koninginnedag het dorpskampioenschap in zijn woonplaats Beek en Donk op zijn naam schreef vroeg hij direct een licentie aan. In het shirt van de Mierlose wielervereniging de “Kersenlanders” begon zijn wielerloopbaan. Tijdens de eerste wedstrijden bij de nieuwelingen stond hij meteen weer met twee benen op de grond. “Ik was blij te kunnen volgen en moest vaak afzien.” Toch volgde twee jaar later de overstap naar de KNWU-amateurs. Daar reed hij weliswaar vaker prijs maar verzeilde toch niet echt in de top. Hij fietste negen jaar als amateur. De laatste drie jaar in het roodwitte clubshirt van “Buitenlust”. Hij liep tweemaal een hersenschudding op en kreeg een steeds grotere hekel aan het rijden van criteriums. “Je moet gewoon heel veel trainen om het wedstrijdtempo te kunnen bijbenen. Ik kon het niet meer opbrengen. Bovendien kreeg ik een goede baan en dat vond ik heel wat belangrijker,” kijkt hij nu op die periode terug. Tijn was geen regelmatig prijsrijder: in de wielerronde van Cadier en Keer maakte hij deel uit van de kopgroep. In het clubkampioenschap van “Buitenlust” behaalde hij in twee opeenvolgende jaren de vijfde plaats. Tijn heeft met de gedachte gespeeld zijn actieve wielerloopbaan nog enkele maanden af te sluiten bij de profs. Dit is uiteindelijk niet gebeurd. Na het stoppen met de wedstrijdsport op het einde van het wegseizoen 1980 ontdekte hij het toerfietsen. Tweemaal was hij present tijdens een meerdaagse fietstocht door Israël. Maar ook als begeleider van de nieuwelingen en junioren van “Buitenlust” maakte hij furore. “Ik was een matig wielrenner en reed slechts kleine prijsjes. Toen ik stopte ben ik de nieuwelingen en later de junioren van Buitenlust gaan trainen.” Hoogtepunten waren het behalen van de nationale titel bij de clubploegen in Dronten en de deelname van de junioren aan de meerdaagse Italiaanse rittenkoers Giro del Isola. “Van zo’n etappekoers kunnen de renners alleen maar leren” vertelde hij in ’85 in de ED-rubriek “Kijk achter sport”. Hij maakte in het begin van de jaren tachtig ook deel uit van het bestuur van “Buitenlust” en was betrokken bij de organisatie van de “Buitenlust Jeugdtoer.” Een vriend die als jurylid fungeerde zei dat jureren wel iets voor hem zou zijn. Tijn Swinkels nam vervolgens deel aan een jurycursus en in juli 1984 werd hij door de KNWU benoemd tot jurylid. “Ik heb er nog geen dag spijt van gehad,” vertrouwde hij later een regionale journalist toe. Op 40-jarige leeftijd debuteerde de oud-renner als internationaal jurylid in de Tour de France. In dat jaar viel er bij Swinkels thuis in Beek en Donk een brief van de UCI, de internationale wielerbond in de bus. “Ik was totaal verrast” vertelde Swinkels toen, “ik las dat ik als één van de vier internationale juryleden was aangewezen voor de Tour. Ik weet niet waaraan ik het te danken heb. Ik ben pas in 1991 in Bordeaux geslaagd voor het examen. Ik behoor dus nog niet zolang tot de jurerende elite. Ik vind het een eer dit werk te mogen doen.” Zijn eerste kennismaking met de Tour als “commissaire” maakte een grote indruk op hem. “Het is indrukwekkend wat ik hier zie. Dit is met geen enkel ander evenement te vergelijken.” Swinkels werkt als belastingambtenaar in Helmond. Om zijn werk in de grote wedstrijden te kunnen doen spaart hij vakantie en ATV -dagen op. Tijn Swinkels staat bekend als een aimabele man, vriendelijk, correct en aanspreekbaar. “Maar ik kan ook keihard zijn”, zei hij in 1991, “voor mij telt alleen het reglement. Wie tegen het reglement zondigt, wordt bestraft, of hij Stefano Cortinovis heet of Miguel Indurain. Op zo’n moment ken ik geen namen of reputaties.” “Martijn” Swinkels heeft sinds dat debuut in de Tour alle grote wielerevenementen als UCI-jurylid begeleid: de Tour, Vuelta, Giro, Wereldkampioenschappen en Olympische Spelen. Tot in China en de Oekraïne toe heeft hij internationale juryleden opgeleid. Ook maakt hij deel uit van de disciplinaire commissie van de UCI. Daarnaast voelt hij zich niet te beroerd om een jeugdronde in de regio of de wielerjeugdvijfdaagse in Lieshout te jureren. (Uit: Clubblad Het Verzetje- Terugblik naar 1982. Tekst: Rien van Horik)