In 1983 viel Peter van der Vleuten op jeugdige leeftijd al op toen hij meereed met de fietsende toeristen van “Buitenlust”. Een jaar later zou de achterneef van Jos en Ferry van der Vleuten zijn wielerloopbaan starten als nieuweling. Direct viel zijn aanvallende manier van rijden al op. In zijn eerste wedstrijd het clubkampioenschap was hij de uitblinker. Een jaar later was hij de motor van de ploeg nieuwelingen die voor Buitenlust brons grepen tijdens de nationale clubkampioenschappen in Dronten. In zijn eerste jaar als junior stapelde hij de ereplaatsen op. Zijn eerste zege behaalde hij in de Ronde van Belgisch Limburg in Korspel-Beverlo. Op 17-jarige leeftijd derde worden in de “Omloop door het land van Bartje” was een ander wapenfeit. De kenners voorspelden een gouden wielertoekomst. Totdat het noodlot toesloeg. Tijdens een trainingsrit werd hij door een roekeloze automobilist aangereden en zwaar gewond afgevoerd naar het ziekenhuis: Het herstel en een operatie door een specialist in een Zwitsers ziekenhuis duurde maanden. In de wintermaanden reisde Peter met zijn ouders naar Lausanne waar hij een elf uur durende operatie onderging aan zijn linkerbovenarm die hij daarvoor niet kon bewegen. Voordat hij in Zwitserland geopereerd werd reed hij zelfs een trainingsritje mee: “Het zijn tenslotte de benen die het werk moeten verzetten. Mijn linkerarm had ik losjes op het stuur gelegd. Dat ging prima. Ik kon alleen niet aanzetten na een bocht. Dat is een beetje moeilijk wanneer je maar met één hand kunt sturen.” Toen hij in 1986 zijn comeback maakte had van der Vleuten grote moeite met het rijden in een groep. In 1989 reed hij in het shirt van de ambitieuze wielerclub Baby Dump. Toch zette hij door en kende als beginnend amateur een succesvol wegseizoen 1990. Hij was inmiddels overgestapt naar wielerclub “Het Zuiden” in Eindhoven won de Ronde van Gelderland en was dichtbij de overwinning in de Dr Pepper Race. Hij zorgde er ook mede voor dat “Het Zuiden” door zijn prestaties in dat jaar naar de topcompetitie zou promoveren. Hij koos in eerste instantie voor zijn maatschappelijke loopbaan door een onderwijzersopleiding te gaan volgen op hogeschool de Kempel in Helmond. In 1993 zou hij zijn studie tussentijds afbreken om alles op het wielrennen te zetten. Hij liet in dat jaar in de Koepeltijdrit in Lierop zien dat het alléén rijden in een rit tegen het uurwerk geen problemen opleverde. In het shirt van Breda-Knooppunt kreeg hij een beter programma voorgeschoteld als bij de club waar zijn ‘roots” lagen. Toen Ferry van der Vleuten ploegleider van de “Buitenlust” amateurs werd koos Peter weer voor zijn oude club. Na een jaar verdween hij ook hier weer. Grote successen zouden uitblijven en ook zijn lerarenstudie werd afgerond. We zagen hem nog af en toe in de uitslagen van recreantenkoersen opduiken maar het echte “wielervuur” was verdwenen. Vaak hebben wielersupporters in de regio zich afgevraagd of het ongeval als eerstejaars junior een dikke streep heeft gezet door wielerloopbaan als opvolger van Jos “de Vleut.” Zijn jongere broer Sander heeft enkele jaren de wielereer hoog gehouden van het wielergezin uit de Mierlose Brugstraat. (Uit: Wielernest Mierlo. Tekst: Rien van Horik)